Portret Mikołaja Kopernika w dekoracyjnej bordiurze. Ten klasyczny wizerunek Mikołaja Kopernika to jeden z najstarszych i najbardziej rozpoznawalnych portretów astronoma, ujęty w stylizowaną, bogato zdobioną ramę. Kompozycja wpisuje owal z przedstawieniem popiersia uczonego w prostokątną ramę ozdobioną ornamentem roślinno-okuciowym, typowym dla sztuki przełomu XVI i XVII wieku.
W otoku owalu znajduje się inskrypcja: NICOLAUS COPERNICUS Tornaeus Borussus, Mathemat. Nat. Ao. 1453. Ob. 1543 – informująca o miejscu pochodzenia (Toruń, Prusy Królewskie), profesji (matematyk, przyrodnik) oraz datach życia Kopernika.
U dołu portretu umieszczono łaciński dystych: Nox docet instabiles Copernicus aetheris orbes, / Sed terrae instabiles arguit ille vices. Czyli: „Noc uczy o zmiennych kręgach eteru – Kopernik, / lecz on sam dowodzi zmienności obrotów Ziemi.”
Sam uczony ukazany jest en trois quarts, zwrócony delikatnie w prawo. W prawej dłoni trzyma pęk konwalii – rośliny, która w ikonografii często symbolizuje czystość, wiedzę i skromność. Kopernik ma wyraziste rysy twarzy: ostre kości policzkowe, wyraźnie zarysowaną dolną wargę i bujne, falujące włosy. Ubrany jest w dwuwarstwowy strój uczonego: prostą szatę spodnią oraz futrzaną pelerynę bez rękawów, z szerokim kołnierzem.
W tle, nad lewym ramieniem postaci, widnieje monogram z nałożonych liter „B” i „R” – prawdopodobnie inicjały rytownika lub wydawcy.
Portret pochodzi z dzieła Jeana-Jacquesa Boissarda Icones virorum illustrium doctrina & eruditione praestantium… wydanego w 1597 roku, a następnie powtórzonego w dwóch edycjach Bibliotheca chalcographica (1650 i 1669). W zbiorach Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku znajduje się kilka późniejszych odbitek wykonanych z tej samej oryginalnej miedzianej matrycy, co sprawia, że są one bezpośrednimi spadkobiercami jednego z pierwszych graficznych wizerunków Kopernika w historii.
Frankfurt nad Menem
Papier, miedzioryt
Wys. 13,9 cm, szer. 10,8 cm